zoqquldamaq

f. dan.

1. İrin, çirk etməyə yaxın bərk ağrımaq, sancmaq, göynəmək (yara). Çibanım zoqquldayır. – Balaqardaş, . . canım sənə qurban, o zəhrimarı tezcə gətir, yoxsa ürəyimin ortası zoqquldayır. . N. V.. <Mürsəl> ufuldayırdı, çünki yarası zoqquldayırdı. Ə. Vəl..

2. məc. İnləmək, inildəyə-inildəyə ağlamaq acı-acı ağlamaq. Bəxti də bu zaman zoqquldayıb ağlamışdı. S. R..